همه چیز در مورد سری Assassin’s Creed، گاو نهمن شیردهِ یوبیسافت
احتمالا شما نیز با سری Assassin’s Creed آشنایی دارید. فرانچایزی که گیمرها با آن حسی شبیه به عشق و نفرت دارند؛ نمیدانند به یاد روزهای خوب نسخههای اول بازی بیفتند یا زجر این روزهای فرانچایز را بکشند. به هر حال اگر با این فرانچایز و دوشیده شدن آن توسط یوبیسافت آشنایی ندارید، در ادامه همراه…
احتمالا شما نیز با سری Assassin’s Creed آشنایی دارید. فرانچایزی که گیمرها با آن حسی شبیه به عشق و نفرت دارند؛ نمیدانند به یاد روزهای خوب نسخههای اول بازی بیفتند یا زجر این روزهای فرانچایز را بکشند. به هر حال اگر با این فرانچایز و دوشیده شدن آن توسط یوبیسافت آشنایی ندارید، در ادامه همراه گیمیروید باشید…
انگار همین چند روز پیش بود که متوجه شدیم دیگر نسخه جدید Prince of Persia منتشر نمیشود و بجای آن یوبیسافت میخواهد روی یک IP جدید به نام Assassin’s Creed کار کند. فرانچایزی که در ابتدا قرار بود ادامه Prince of Persia و با نام Prince of Assassin باشد.
این فرانچایز نسخه اول خود را منتشر کرد، بینقص نبود اما شدیدا دوستداشتنی بود. پتانسیل یک فرانچایز درجهیک شدن، مثل دیگر فرانچایزهای آن زمان یوبیسافت (Prince of Persia, Splinter Cell و…) را داشت.
نسخه دوم آن هم منتشر شد و ما را با یک شخصیت جسور آشنا کرد. شخصیتی که اتزیو نام داشت؛ ایتالیایی کاریزماتیک، مرد دعواهای خیابانی و دزدیهای کوچک که خیلی زود باید بالغ میشد. این شخصیت انقدر جذاب بود که در دو نسخه دیگر یعنی AC: Brotherhood و AC: Revelation هم حضور داشت، در هر نسخه قویتر، خشنتر و پختهتر.
اما به هر حال، داستان او نیز به پایان رسید و نوبت شخصیت دیگری شد. قطعا آن را به اندازه اتزیو و این نسخه را هم به اندازه نسخههای پیشین دوست نداشتیم اما بخش زمان حال این قسمت بود که ما را پای این داستان نشاند. فداکاری دزموند یک پایان خوب برای پنج نسخهای بود که تیمِ سازنده اول بازی روی آن کار میکردند.
بعد از آن یوبیسافت دید که اینطور نمیشود و ادامه این بازی خواهان دارد، پس بهسراغ ساخت نسخه چهارم با تیم تقریبا جدیدی رفت و تا جایی هم توانست موفق شود. اگر بدون در نظر گرفتن نسخههای فرعی ریز و درشت نگاه کنیم، یوبیسافت نسخه پنجم این بازی را هم اگرچه پرباگ منتشر کرد، اما با داستان جالب و گیمپلی خوب، (مخصوصا در زمینه پارکور) این بازی جایگاه خود را در فرانچایز پیدا کرد. بعد از آن نیز نسخه سیندیکیت به بازار آمد که آن هم یکتجربه عادی بود، خوب نبود اما افتضاح هم نبود.
پس یوبیسافت تصمیم گرفت افتضاح را در سهگانه جدیدش معنی کند…
یوبیسافت که دید چندوقتی است ایدههایش تمام شده و دارد آرام آرام هویت این فرانچایز را از آن میگیرد، تصمیم گرفت میخ آخر را بر تابوت این سری بزند و Assassin’s Creed را RPG کند.
وقتی یک زمان همه میخواستند در حد Assassin’s Creed باشند، Assassin’s Creed تصمیم گرفت ویچر باشد.
فرانچایزی که روی بازیهایی با داستان عمیق با ترکیب گیمپلی مخفیکاری مانوور میداد، حال تبدیل به یک بازی با داستان انتخابی و گیمپلیای شد که انگار مخفیکاری در آن یک آپشن اضافی است.
بله، برای یوبیسافت نه بازی خوب اهمیت داشت، نه صرفا AC خوب، او میخواست IP اساسینز کرید را بدوشد. وگرنه میتوانست خیلی راحت فرانچایز جدیدی را کلید بزند و هیچ اثری از اساسینها در آن نگذارد. در آن صورت شاید این بازیها (AC: Origins – AC: Odyssey – AC: Valhalla) بازیهایی خوب به حساب میآمدند.
بعد از آن اعتراض پلیرها شدت گرفت، دیگر همه میدانستیم این یوبیسافت، یوبیسافت قدیم نیست و نباید انتظار زیادی داشته باشیم. یوبیسافت که با سهگانه RPG بهمرگ گرفته بود، بعد از آن AC: Mirage را داد تا بهتب راضی شویم.
یوبیسافت در این نسخه سعی کرد بازی را کمی شبیه به نسخه اول فرانچایز کند و تا حدی هم موفق بود، حداقل اینکه دیگر در این نسخه با ابلیتیهای فانتزی و از این دست چیزها روبهرو نبودیم به خودی خود خوب بود.
اما یوبیسافت دست از اشتباهات خود بر نداشت و AC: Shadows را معرفی کرد. همه مدت زیادی میخواستیم این فرانچایز به ژاپن سفر کند و در ابتدا همه ما خوشحال بودیم. اما یوبیسافت بلد نبود مثل راکاستار با حاشیهسازی تبلیغ کند، یوبیسافت با حاشیههایی از جمله کاراکتر مرد سیاهپوست در ژاپن (!) بجای حاشیهسازی برای تبلیغ، حاشیهسازی کرد برای نابودی بازی. هرچند هنوز نتیجهاش معلوم نیست، اما کار به جایی کشید که دولت ژاپن تمام تلاش خود را کرد تا ساخت این بازی را لغو کند.
دیدگاه کاربران